Wspomnienia z domu dziecka
„Robert był adoptowany w wieku 2 lat z dużą choroba sierocą. Jego matka biologiczna piła i urodziła go, gdy była pijana.
Mimo, że miał tylko 2 lata pamiętał dom dziecka, pamiętał zabawki i że zakładano mu za małe buciki. O emocjach, które mu towarzyszyły nie mówił…”
Moja nowa mama – życie po adopcji
I fragment drugiej historii: „Nie pamiętam chwili, gdy zabierano mnie i mojego brata z domu dziecka. Utkwiło mi w pamięci tylko moje wejście do nowego domu, gdzie na ścianie w kuchni wisiała solniczka. Stałam i wpatrywałam się w nią zdziwiona, aż moja nowa mama mi wszystko wyjaśniła.
Pamiętam też pierwsze noce po adopcji, które niemal całe przepłakałam. Miałam w sobie ogromny lęk. Nie pamiętam przed czym. Później był to również lęk przed moją adopcyjną mamą, gdyż próbując mnie uspokoić i nie dając sobie z tym rady strasznie krzyczała…”
Te dzieci opuściły dom dziecka, zostały adoptowane i rozpoczęły nowe życie. W ich pamięci pozostały fragmenty wspomnień z czasów sprzed adopcji. Jak dalej wyglądała ich historia? Czy poradziły sobie z trudną przeszłością, z odrzuceniem i samotnością, których doświadczyły we wczesnym dzieciństwie? Czy stworzyły głeboką więź z rodzicami adopcyjnymi?
Wszystkie historie dorosłych adoptowanych znajdziecie w naszej książce – ❤„Moje nowe życie po adopcji – historie dorosłych adoptowanych”. Jest ona dostępna w▶: Sklepiku adopcyjnym.